Dorosłość to pojęcie względne. Doskonale widać to na corocznych zebraniach wspólnot mieszkaniowych, gdzie czasem trudno odróżnić dorosłego od dziecka.
Weźmy choćby temat odpowiedzialności i świadomości konsekwencji własnych działań. Ile razy słyszymy:
„Zagłosuję za remontem balkonów (bo sam mam balkon), ale absolutnie nie zgodzę się na podniesienie zaliczki remontowej, bo przecież nie chcę płacić więcej.” Klasyka głosowania punktowego! „Szkoda mi czasu na zebranie! Pogadają, pokrzyczą i będzie jak zawsze… A potem jeszcze chcą, żebym jakieś uchwały podpisywał.” „Pokrzyczę na zebraniu, żeby moje było na wierzchu!” Bo tak i już!Patrząc na takie zachowania, niejeden Zarządca mógłby powiedzieć, że dorosłość przeżywa poważny kryzys.
To moja opinia, a ciekawa jestem Twojego zdania. Jak masz coś do dodania, to koniecznie napisz!
pozdrawiam
Agnieszka Gędłek
